HARRY VERBEKE

Harry Verbeke

Harry Verbeke (Leeuwarden, 10 april 1922 - Haarlem, 27 januari 2004) is in ons land misschien wel de enige tenorist met een direct herkenbare, eigen sound. Een geluid dat werd ontwikkeld toen hij tijdens de bezettingsjaren op zijn onderduikadres oefende in een klerenkast. Desondanks is hij nooit goed aan de ...
Volledige biografie...

Instrumenten

baritonsaxofoon, hobo, saxofoon

Genoemd in de biografie van

1944   Max Bolleman
1948   Cees Smal
1950   Joop Korzelius
1962   Rob Agerbeek
Meer resultaten... Minder resultaten

Biografie Harry Verbeke

Harry Verbeke (Leeuwarden, 10 april 1922 - Haarlem, 27 januari 2004) is in ons land misschien wel de enige tenorist met een direct herkenbare, eigen sound. Een geluid dat werd ontwikkeld toen hij tijdens de bezettingsjaren op zijn onderduikadres oefende in een klerenkast. Desondanks is hij nooit goed aan de bak gekomen. Jazzcriticus Bert Vuijsje: 'Ik kan me heel wat optredens herinneren die vijf-sterrenplaten zouden hebben opgeleverd. Maar om de een of andere reden is het nooit gelukt Verbeke onder eigen naam een bevredigende plaat te laten maken' (Oor, 1978). Verbeke beleefde zijn glorietijd in de jaren met de Diamond Five, 1958-1962.

In bezetting van

Holland Kwartet   saxofoon
Millers  
The Diamond Five   saxofoon

1930 - 1940

Krijgt eerst les op viool, neemt hobo erbij en daarna, onder invloed van Coleman Hawkins, saxofoon. Speelt in plaatselijke orkestjes. Trekt naar Den Haag, waar hij een jaar lid is van het orkest dat zangeres Rie Helmig begeleidt. Treedt daarmee al op voor de radio. Duikt onder bij zijn ouders in Leeuwarden, waar hij blijft oefenen.

1945 - 1947

Richt de Dive up Swingers op, speelt daarmee voor de Canadese bevrijders, herdoopt de band tot het Harry Verbeke-sextet en opereert daarmee aan de Belgische kust. Neemt zich na de ontbinding van deze band voor om nooit meer bandleider te zijn. Leert nu ook het spel van zijn Amerikaanse collega-tenoristen Lester Young en Flip Phillips kennen.

1948 - 1951

Verhuist naar Haarlem, wordt lid van de Bamboozlers en maakt daar kennis met Cees Smal. Verdient de kost als technisch tekenaar.

Cees Smal

1951 - 1953

Treedt toe tot het Miller-sextet, waarmee hij door Duitsland trekt.

Millers

1953 - 1954

Wordt lid van het Flamingo-kwintet en maakt daarmee zijn plaatdebuut.

De Flamingo's

1954 - 1957

Maakt deel uit van diverse combo's, zoals die van Ted Powder, Eddy Christiani, Rob Pronk (als baritonsaxofonist), het sextet van Jerry van Rooyen, en de voorloper van de latere Diamond Five, de Diamonds, waarmee hij zijn tweede plaat opneemt.

Eddy Christiani Jerry van Rooyen Rob Pronk (1)

1958 - 1962

Wordt een van de Diamond Five van Cees Slinger met vaste optredens in de Sheherazade in Amsterdam. Uit die tijd herinnert Hans Dulfer zich: 'De hele Free and Easy-groep [uit het orkest van Quincy Jones] was er en de Amerikanen wilden nu eens fijn spelen, zonder die Hollanders. De Diamond Five verlaat gewillig het podium en op het laatste moment grijpt Phil Woods Verbeke bij zijn jasje en zegt: Jij blijft hier!' Het waren de jaren waarin hij het meest in zijn element was. In het blad Rhythme speelt Michiel de Ruyter in op de continue onderwaardering van Verbeke. Eind 1958-begin '59 is de running gag in zijn maandelijkse column, dat naar verluidt Harry Verbeke 'zijn slag heeft geslagen', en dat De Ruyter de volgende maand met bewijzen komt. Na de ontbinding van de band komt Verbeke zonder werk te zitten.

1963 - 1966

Is lid van de uitgebreide saxofoonsectie van Boy's Big Band, maar dat levert hem te weinig optredens op. Schnabbelt in begeleidingsorkesten van vocalisten en bij de incidentele reünies van de Diamond Five.

Boy's Big Band

1966 - 1968

Speelt met een soort rock 'n' roll-kwartet in Loosdrecht: 'Ik heb de afgelopen jaren de vuilste viezigheid gespeeld' (de Volkskrant, 1968).

1968 - 1969

Tenorist-programmeur Hans Dulfer herinnert zich Verbeke en geeft hem een paar optredens in Paradiso in Amsterdam, waar een enthousiast publiek hem toejuicht. Een en ander leidt ertoe dat hem de Wessel Ilcken Prijs wordt toegekend en dat hij zijn eerste LP onder eigen naam mag maken: Goin' Upstream.

Hans Dulfer

1970 - 1985

De prijs levert hem geen vast werk op; naast het schnabbelen probeert Verbeke zich op de been te houden met een eigen kwartet.

Audio/Video Harry Verbeke