PIM JACOBS

Pim Jacobs

Willem Bernard 'Pim' Jacobs (Hilversum, 29 oktober 1934 – Tienhoven, 3 juli 1996) maakt naam als fijnzinnig pianist, als de muzikale rechterhand van echtgenote Rita Reys en als jazzpromotor. Aangezien hij daarnaast ook actief is als tv-presentator en deel uitmaakt van de Gevleugelde Vrienden, keert een flink deel van de ...
Volledige biografie...

Instrumenten

piano

Overige muzikanten

Ruud Jacobs   contrabas
Peter Ypma   drums
Wim Overgaauw   gitaar
Fred Burkhardt   drums

Genoemd in de biografie van

1954   Rita Reys
1956   Herman Schoonderwalt
1957   Ellen Helmus
1957   Rita Reys
1981   Rita Reys
1985   Frits Landesbergen
1987   Gevleugelde Vrienden
Meer resultaten... Minder resultaten

Biografie Pim Jacobs

Willem Bernard 'Pim' Jacobs (Hilversum, 29 oktober 1934 – Tienhoven, 3 juli 1996) maakt naam als fijnzinnig pianist, als de muzikale rechterhand van echtgenote Rita Reys en als jazzpromotor. Aangezien hij daarnaast ook actief is als tv-presentator en deel uitmaakt van de Gevleugelde Vrienden, keert een flink deel van de jazz-incrowd hem lange tijd de rug toe. Hij blijft niettemin musiceren tot kort voor zijn overlijden, meestal voor goed gevulde zalen, en krijgt nog net het juryrapport onder ogen, waarin hem 'als een ware handelsreiziger in de jazz' in 1996 de Bird Award wordt toegekend. Hij sterft echter nog geen twee weken voor de uitreiking aan kanker.

In bezetting van

Gevleugelde Vrienden   piano

1954 - 1957

Pim Jacobs, zoon van een advocaat en de oudere broer van bassist-producer Ruud Jacobs, heeft enkele jaren klassiek pianoles en maakt zich daarna de jazz eigen door samen met zijn broer ijverig plaatjes te analyseren. In 1955 wint hun eerste Pim Jacobs-trio, met Fred Burkhardt op drums, de tweede prijs bij de AVRO Jazz Competitie. Nog datzelfde jaar schuiven de broers weleens aan – illegaal want zonder werkvergunning – bij de groep van Rita Reys en haar toenmalige echtgenoot, drummer Wessel Ilcken, in de Sheherazade te Amsterdam. Na enige tijd wordt Pim Jacobs haar vaste pianist. Hij trekt ook de aandacht van de jazzliefhebbers als hij (met zijn broer en Wessel Ilcken) in 1957 de eer krijgt om de West Coast-vedetten Bob Cooper en Bud Shank te begeleiden bij een serie concerten in Nederland. Najaar 1956 heeft dit trio ook al samen met de Amerikaanse fluitist en (dan nog) tenorist Herbie Mann voor het Philips-label de LP Salute To The Flute opgenomen (met in enkele stukken bovendien Ado Broodboom op trompet).

Rita Reys Ruud Jacobs Wessel Ilcken

1958 - 1970

Pim Jacobs vangt na het overlijden van Wessel Ilcken in juli 1957 diens weduwe Rita Reys op en neemt de supervisie over haar carrière op zich. Zijn advies - 'Doe maar één schnabbel per dag en verdubbel je honorarium' - werpt vruchten af, ook al doordat hij haar steevast gaat aankondigen als 'Europe's First Lady Of Jazz'. Die eretitel baseert hij op het feit dat het Pim Jacobs-trio met Rita Reys in juli 1960 tijdens het eerste jazzfestival van Antibes/Juan-les-Pins de Grote Prijs voor de beste Europese jazzcombo heeft gewonnen. Zelf wordt hij door de internationale jury uitgeroepen tot beste Europese pianist - tot woede van de ook aanwezige (maar niet aan het concours deelnemende) Martial Solal, die meent dat Pim Jacobs daarvoor te weinig techniek heeft. Op 30 september 1960 trouwt hij met de tien jaar oudere Rita Reys. Hij weet ook dat zakelijk te benutten, getuige de succesvolle LP Marriage in Modern Jazz. Tot zijn eerste tv-programma's behoort Djez Zien (1964-'67). Na de triomf in Antibes/Juan-les-Pins beleeft het Pim Jacobs-trio met Rita Reys (verder bestaande uit Wim Overgaauw gitaar en Ruud Jacobs bas) een zeer succesvolle periode, met concerten en festivaloptredens in heel Europa. De bekroning komt in juni 1969 tijdens het festival van New Orleans, waar Rita Reys en Pim Jacobs optreden met Clark Terry, Zoot Sims, bassist Milt Hinton en drummer Alan Dawson. Daarnaast geeft hij met zijn trio jarenlang schoolconcerten in Nederland. Het is een manier om de jazz te promoten, de karige tijd voor de jazz door te komen, én zijn trio van werk te voorzien als er toch niets te doen is, overdag. Hij weet heel wat zieltjes te winnen, maar zijn LP Schoolconcert (1970) krijgt een vernietigende recensie in het vooruitstrevende blad Jazzwereld.

Wim Overgaauw

1971 - 1996

Gitarist Wim Overgaauw wordt vervangen door drummer Peter Ypma, die niet meer van Reys' en Jacobs' zijde zal wijken. Zijn laatste uitvoerige interview (voor Het Parool in april 1996, met Jeroen de Valk) haalt pas na enige discussie de kolommen van die krant. De pianist, in een uitgebreide versie van het gesprek in de interviewbundel Go Man, Go!: 'Ach ja, er was een tijd dat jazz werd geassocieerd met opstandigheid en links politiek engagement. In de Zade kwamen mensen als Simon Vinkenoog en Karel Appel naar ons luisteren. Nu wordt er een beetje giechelig gedaan over mij, in de trant van “Pim Jacobs en zijn VVD-jazz”. Ik heb mij daar nooit veel van aangetrokken. Ik speel gewoon wat ik mooi vind en als het publiek daar tevreden mee is, nou, geweldig.' Jacobs noemt in hetzelfde interview de inspiratiebronnen voor zijn parelende, ingehouden maar soms intens swingende spel: Oscar Peterson, Bill Evans, Erroll Garner en George Shearing. 'Ik heb uit al die invloeden een eigen stijl ontwikkeld en ben die altijd trouw gebleven. Een zacht toucher, behoedzame akkoordjes.'

Foto's Pim Jacobs

Audio/Video Pim Jacobs