GIJS HENDRIKS

Gijs Hendriks

Gijs Hendriks (Utrecht, 26 februari 1938) is volgens Jeroen de Valk (Utrechts Nieuwsblad, 2004) 'een nooit teleurstellende muzikant met een direct herkenbare klank'. Zijn talrijke composities zijn meestal 'handzame thema's waarmee je als improvisator uit de voeten kunt; origineel maar nooit gekunsteld'. De scribent vervolgt: 'De leider blaast saxofoonsolo's waarin ...
Volledige biografie...

Instrumenten

altsaxofoon, baritonsaxofoon, componist, saxofoon, sopraansaxofoon, tenorsaxofoon

Genoemd in de biografie van

1972   Ritmo Natural
1974   Cees Schrama
1980   Tonny Nüsser
1981   Max Bolleman
Meer resultaten... Minder resultaten

Biografie Gijs Hendriks

Gijs Hendriks (Utrecht, 26 februari 1938) is volgens Jeroen de Valk (Utrechts Nieuwsblad, 2004) 'een nooit teleurstellende muzikant met een direct herkenbare klank'. Zijn talrijke composities zijn meestal 'handzame thema's waarmee je als improvisator uit de voeten kunt; origineel maar nooit gekunsteld'. De scribent vervolgt: 'De leider blaast saxofoonsolo's waarin hij op zijn typerende wijze door de akkoordovergangen zwiert – dat wat klaaglijke timbre, de reuzenstappen door de registers, het ontbreken van bebopclichés – zonder te verdrinken in zijn eigen emoties.'

In bezetting van

Fullhouse   saxofoon

1955 - 1963

De jonge saxofonist, opgegroeid in een Utrechtse volkswijk, weet van zijn spaarcentjes een instrument te bemachtigen en werkt vanaf zijn zeventiende jaar vooral op Amerikaanse militaire bases in het buitenland: Duitsland, Frankrijk en Marokko. Zijn verblijf op het Utrechts Conservatorium is kort, aangezien hij onvoldoende middelbaar onderwijs zou hebben genoten. Bovendien kan hij er geen saxofoon studeren, alleen klarinet.

1964 - 1974

Hendriks vindt aansluiting bij de Hilversumse studio-scene. Hij speelt bijna twintig jaar - tot de opheffing - baritonsaxofoon in het VARA Dansorkest. Op de podia wordt hij geregeld gesignaleerd met de big band van Boy Edgar. Dat biedt hem de gelegenheid niet alleen samen te werken met het puikje van de Nederlandse jazz, maar ook met buitenlandse gastsolisten onder wie Nina Simone, trombonist Slide Hampton en trompettist Benny Bailey. Zelf leidt Hendriks in deze voor de akoestische jazz schrale periode twee tegen de rock aanschurkende bands: Fullhouse - dat optreedt in het voorprogramma van de Rolling Stones - en de P.G. Hendriks Band, die wel met Blood, Sweat and Tears wordt vergeleken. Hendriks krijgt in 1971 de Wessel Ilcken Prijs, een jurybeslissing die in de kolommen van het blad Jazzwereld tot heftige polemieken leidt. Dit weerhoudt de lezers niet om in 1973 Hendriks' LP Rockin' uit te roepen tot Plaat van het Jaar en hemzelf tot Beste Baritonsaxofonist.

Benny Bailey Boy's Big Band Fullhouse

1975 - 1990

Met bassist Bert van Erk en drummer Michael Baird vormt Hendriks een hecht driemanschap. Van Erk, die ook als impresario optreedt, regelt veel optredens in Nederland en elders in Europa. De pianisten wisselen nogal; Michel Herr, Stan Tracey en Arnold Klos behoren tot de velen die op de pianokruk plaatsnemen. Gijs Hendriks krijgt in 1978 de Cultuurprijs van de stad Utrecht, hetgeen min of meer de aanleiding is om de Stichting Jazz en geïmproviseerde muziek in Utrecht (SJU) op te richten. Voor het Utrechtse talent moet immers een podium zijn. Dat wordt ook gevonden; vanaf 1983 in Parkeergarage Paardenveld, later aan de Varkenmarkt. Het driemanschap is zeer actief binnen de SJU met het organiseren van concerten, workshops en wat dies meer zij. Op gezette tijden wordt de combo uitgebreid tot Gijs Hendriks' Construction Company.

Bert van Erk

1990 - 2010

Hendriks ondervindt enige tegenslag als eerst Michael Baird en daarna Bert van Erk de samenwerking verbreekt. Hij maakt echter van de nood een deugd door met wisselende musici in zee te gaan. Ook blijft hij uiterst productief als componist; van een rustige oude dag wil hij niet weten. In 1995 krijgt hij van burgemeester Opstelten de Gouden Stadspenning bij een concert in Muziekcentrum Vredenburg. Hendriks treedt er op met de Amerikaanse gasten Tom Harrell (trompet, bugel) en Anthony Cox (bas). Na de millenniumwisseling zoekt Hendriks naar nieuwe klankkleuren door samenwerking met kerkorganist Berry van Berkum en accordeonist Gerry Damen. Zijn vijftigjarig jubileum als beroepsmuzikant wordt in 2005 gevierd met een groot concert, wederom in Vredenburg.

2012

In juli zendt de NTR de het documentaire Genadeloos uit, waarin Ellen Blom Hendriks portretteert.

2017

Op 79-jarige leeftijd overlijdt Gijs Hendriks in het Bartholomeus Gasthuis in Utrecht.

Foto's Gijs Hendriks

Audio/Video Gijs Hendriks