JAN MENU

Jan Menu

Jan Menu (Kloosterzande, Zeeuws-Vlaanderen, 13 juni 1962) heeft zich in de loop van de jaren tachtig ontwikkeld tot een hoogwaardige saxofonist, steunpilaar van talrijke orkesten met een grote verscheidenheid aan stijlen. Aanvankelijk speelt hij voornamelijk alt- en tenorsaxofoon, maar de baritonsax wordt steeds meer zijn hoofdinstrument. Jan Menu heeft ...
Volledige biografie...

Instrumenten

altsaxofoon, baritonsaxofoon, sopraansaxofoon, tenorsaxofoon

Genoemd in de biografie van

1986   Greetje Kauffeld
2008   Greetje Kauffeld
2013   Fay Claassen
2013   Zijlstra
2017   Greetje Kauffeld
Meer resultaten... Minder resultaten

Biografie Jan Menu

Jan Menu (Kloosterzande, Zeeuws-Vlaanderen, 13 juni 1962) heeft zich in de loop van de jaren tachtig ontwikkeld tot een hoogwaardige saxofonist, steunpilaar van talrijke orkesten met een grote verscheidenheid aan stijlen. Aanvankelijk speelt hij voornamelijk alt- en tenorsaxofoon, maar de baritonsax wordt steeds meer zijn hoofdinstrument. Jan Menu heeft al jong pianoles en zet zijn eerste schreden als saxofonist bij de plaatselijke harmonie St.Cecilia. Na een blauwe maandag in Wageningen landbouwwetenschappen te hebben gestudeerd, probeert hij een nieuwe start aan de UT te Enschede. Maar ook een technische opleiding lijkt niet voor hem weggelegd, doordat de jazz zijn leven steeds meer gaat domineren. Jan Menu schnabbelt met zijn altsaxofoon waar hij maar kan in Enschede en omstreken. Voor jazzkenners is het dan al een uitgemaakte zaak: hij zal het nog ver brengen. Bij hemzelf moet dat ook zijn gaan dagen, want halverwege de jaren tachtig opteert hij voor een muziekvakopleiding.

In bezetting van

Zijlstra   saxofoon

1984

Hij schrijft zich in aan het conservatorium te Hilversum en studeert in 1990 af als docerend en uitvoerend musicus. Naast zijn studie continueert hij zijn actieve muzikantenbestaan en ontpopt hij zich als een veelgevraagde saxofonist in uiteenlopende formaties.

1987

Dig d'Diz ontstaat. Dit spraakmakende trio begint drummerloos om de eenvoudige reden dat er geen geld is voor een drummer. Omdat het desondanks goed loopt, besluiten Jan Menu en zijn geestverwanten, gitarist Maarten van der Grinten en bassist Jan Voogd, gedrieën verder te gaan: Dig d'Diz (ofwel: Drie is goedkoper, de Drummer is ziek) is geboren. De optredens zowel als de CD's uit 1991 en 1997, waaronder een met het Mondriaan String Quartet krijgen goede kritieken. In de loop van zijn bestaan tracht dit kamerjazztrio steeds duidelijker een combinatie van traditie, avant-garde en nog andere genres tot zijn handelsmerk te maken. Dig d'Diz laat zich in de loop der jaren horen op vele podia in binnen- en buitenland, waaronder het Bimhuis, het North Sea Jazz Festival en het Museé d'Art Moderne te Parijs. (Het is daarom des te opmerkelijker dat pas in 2009 een nieuwe CD, Dig d'Diz One Too, samen met een DVD, opgenomen in het Amsterdamse Robeco Jazz Café, het licht ziet.)

1988

Zangeres Greetje Kauffeld vraagt Jan Menu als opvolger van Ruud Brink. Met haar trio gaat hij in 1992 naar de Verenigde Staten, waar zij optreden in clubs en op festivals in Los Angeles, San Diego en Palm Springs. Op een drietal CD's is Jan Menu als tenorsaxofonist met het trio van Greetje Kauffeld te beluisteren. Zijn muzikale ontwikkeling komt in een stroomversnelling. De eerste versie van het Jan Menu Quartet gaat van start. Daarnaast maakt hij deel uit van orkesten zoals Peter Ypma Plus Eleven en de Timeless Big Band. Een voorlopig hoogtepunt vormt het winnen in 1989 van het Loosdrecht Jazz Concours voor aankomend jazztalent, dat hem de Wessel Ilcken-trofee oplevert. De jury roemt zijn melodische spel, de eigen frasering, zijn harmonische inzicht en muzikale persoonlijkheid. Daarna is hij als gastsolist in talrijke groepen te horen, waaronder het Wim Overgaauw Trio, het Jesse van Ruller Quartet en het Metropole Orkest. In 1991 speelt hij op het North Sea Jazz Festival mee in de groep van pianiste Joanne Brackeen en gitarist Charlie Byrd.

1992

Parallel aan zijn activiteiten als praktiserend jazzmusicus vervult hij in de jaren negentig een docentschap aan drie conservatoria. Van 1992 tot 1994 is hij hoofdvakdocent saxofoon lichte muziek aan het Utrechts Conservatorium. Van 1992 tot 1996 doceert hij improvisatiemuziek aan het Sweelinck Conservatorium Amsterdam, en van 1994 tot 2000 is hij hoofdvakdocent saxofoon jazz aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag.

1993

Hij gaat deel uitmaken van het vaste begeleidingsorkest van zangeres Laura Fygi. Daarmee maakt hij enkele CD's waaronder in 2003 een live-registratie van een concert in Ronnie Scott's Club te Londen. De groep treedt een week lang op in deze internationaal vermaarde jazzclub.

1994

Een intensieve ervaring is zijn invalbeurt bij de Mingus Big Band. Gedurende anderhalve week toert Jan Menu in de zomer van 1994 met dit befaamde Amerikaanse gezelschap langs Europese podia. Hij vervangt baritonsaxofonist Ronnie Cuber op diens verzoek in een band met onder anderen de trompettisten Randy Brecker en Ryan Kisor, de tenoristen Craig Handy en John Stubblefield, en trombonist Ku-umba Frank Lacy. Vanaf 1994 runt hij ook een bureau voor management en jazzproducties. Jan Menu Productions is in eerste instantie opgezet voor het managen van zijn eigen projecten en de bands waarin hij participeert.

1996

Hij verbindt zich als saxofonist aan de pas opgerichte New Concert Big Band onder leiding van Henk Meutgeert. De zakelijke beslommeringen van het orkest liggen vanaf 1997 jarenlang in handen van Jan Menu. Uit dien hoofde is hij in 1999 ook betrokken bij de besprekingen die leiden tot de associatie van deze big band met het Amsterdamse Concertgebouw. Voortaan treedt de band op onder de naam Jazz Orchestra of the Concertgebouw. In dit verband werkt hij samen met een diversiteit aan beroemdheden, zoals drummer Elvin Jones en opera-diva Jessye Norman. Een van de memorabele concerten is dat waar de Amerikaanse tenoristen Johnny Griffin, James Carter en Joe Lovano hun krachten met die van het orkest meten. Jan Menu is te horen op enkele CD's van de band.

1999

Pierre Courbois vraagt hem voor zijn Double Quintet. Het reguliere kwintet van de slagwerker is daartoe uitgebreid met een vijfkoppige rietsectie. De groep gaat op tournee en maakt een CD. Bij een later project van Courbois, nadat hij de Boy Edgar Prijs 2008 heeft ontvangen, is Jan Menu opnieuw van de partij.

2001

Vanaf 2001 is Jan Menu als mede-initiatiefnemer en jurylid verbonden aan de jaarlijkse Deloitte Jazz Award (20.000 euro), bedoeld als stimulans voor een veelbelovend jazztalent.

2005

Het idee ontstaat om ter nagedachtenis van Chet Baker een dubbel-CD te produceren met muziek van het roemruchte Gerry Mulligan Quartet. Op de eerste CD van het album Two Portraits of Chet Baker zingt Fay Claassen met Jan Menu op baritonsaxofoon tweestemmige stukken, ritmisch gesteund door de tandem Hein Van de Geyn (bas) en John Engels (drums). Op de andere CD nemen trompettist Jan Wessels en pianist Karel Boehlee de plaats van Jan Menu in. Behalve als baritonsaxofonist participeert hij in dit project als arrangeur en producer. Ook andere Nederlandse en buitenlandse musici maken gebruik van zijn diensten. Zo heeft hij bijvoorbeeld de CD Piet Plays Bird van altsaxofonist Piet Noordijk geproduceerd (VIA Jazz 9920302, 1997).

Fay Claassen

2006

Het wekt geen verbazing dat de Zeeuw Jan Menu de jazzclub Porgy & Bess in Terneuzen een warm hart toedraagt. In de afgelopen decennia heeft hij er met vele bands gespeeld. Een bijzondere gebeurtenis is het concert van het trio van pianist Rein de Graaff in december 2006 met Jan Menu en diens Amerikaanse collega-baritonsaxofonist Gary Smulyan. Ook gaat hij met pianist Rembrandt Frerichs in de slag. Zowel duetterend met deze pianist als in andere combinaties van Frerichs speelt Jan Menu zijn rol op sopraan- en baritonsaxofoon.

2007

Jan Menu is bedenker en mede-organisator van een actuele herleving van de legendarische nachtconcerten uit de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw in het Amsterdamse Concertgebouw.

2009

Hij begint het label Dig Diz Music, dat met twee releases van start gaat. De eerste is Dig d'Diz One Too, de tweede Mulligan Moods. Dat laatste album is in feite Jan Menu's eerste CD onder eigen naam, mede uitgebracht ter gelegenheid van een korte tournee door Nederland en Japan. Op deze hommage aan de baritonsaxofonist en vooral componist Gerry Mulligan wordt Jan Menu bijgestaan door gitarist Jesse van Ruller, bassist Clemens van der Feen en drummer Joost van Schaik. In november is hij met Greetje Kauffeld en de Konrad Kosselleck Big Band te horen in een programma: 20 Jahr Mauerfall. Het herboren Waterland Sextet van pianist-componist Loek Dikker met Jan Menu op tenorsax gaat in december met gloednieuwe composities op pad langs Nederlandse podia.

2010

De cd Dutch Songbook (november 2010) maakt hij samen met Van der Feen, pianist Jasper Soffers en drummer Hans van Oosterhout. Op de plaat speelt het kwartet jazzbewerkingen van Nederlandstalige liedjes van Herman van Keeken (Pappie Loop Toch Niet Zo Snel), Spinvis, Drs. P (De Veerpont) en meerdere van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink.

2012 - 2013

De saxofonist speelt soms mee met The Four Baritones, het ensemble van baritonsaxofonisten Ties Mellema en Niels Bijl. Met Dig Diz Music organiseert hij in oktober 2012 in Durgerdam de eerste editie van het Baritone Saxophone Festival. Vanaf oktober 2013 versterkt Jan Menu het kwartet Zijlstra van zanger Jeroen Zijlstra, eerst tijdens hun tournee met de voorstelling Geen Krimp en daarna met Gebed Zonder band (2015). Menu doet in maart 2013 met trompettist Menno Daams een optreden in de Koorzaal van het Concertgebouw. In 2013 gaan Menu en Fay Claassen op theatertournee met Remembering Chet Baker.

Zijlstra

2014 - 2016

Jan Menu is in 2013 en 2014 gastheer van Jazzin, de serie concerten in Restaurant Stedelijk in Amsterdam. De saxofonist nodigt tijdens Jazzin muzikanten en formaties uit de jazzwereld uit om te spelen en met ze te praten over hun activiteiten en muzikale leven. De muzikant wordt uitgenodigd voor het International Saxophone Festival Amsterdam in november 2014. Jan Menu en pianist Cor Bakker treden vanaf 2014 op met Gerry Mulligan Revisited. Het duo bewerkt bekende en minder bekende composities van Mulligan en voert ander repertoire uit in de stijl van de Amerikaanse baritonsaxofonist. Pierre Courbois gaat ter gelegenheid van zijn 75st verjaardag vanaf april 2015 op tournee met het PC Qwintett waar Jan Menu ook deel van uitmaakt. Bij sommige concerten wordt hij vervangen door trombonist Ilja Reijngoud.

Foto's Jan Menu

Audio/Video Jan Menu